بررسی انتقادی سه دیدگاه رایج تربیت اخلاقی بر اساس دیدگاه علامه طباطبایی(ره)

تربیت اخلاقی بخش مهمی از برنامه تربیتی انسان است که استعدادهای علمی و عملی اخلاقی او را شکوفا، و سعادت دنیوی و اخروی او را تأمین می کند. رویکردهای تربیت اخلاقی مختلفی در سراسر جهان وجود دارد؛ برای بهره‏گیری درست از تجربیات دیگر کشورها لازم است ابتدا تجارب تربیتی آن‏ها با معیار مبانی فکری و دینی اسلام مورد ارزیابی قرار گیرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی انتقادی رایج ترین رویکردهای تربیت اخلاقی در جهان بر اساس دیدگاه علامه طباطبایی(ره) و فهم نقاط قوت و ضعف آن‏ها انجام گرفته است. سؤالات پژوهش عبارت است: از دیدگاه علامه طباطبایی(ره) برنامه آموزش اخلاقی مؤثر که به تحقق اعمال و رفتار اخلاقی منجر شود، چه مولفه هایی دارد؟ آیا رویکرد رشدی ـ شناختی، رویکرد اخلاق غمخواری و رویکرد تربیت منش مؤلفه های مورد  نظر علامه طباطبایی را تحت پوشش قرار می دهند؟ روش پژوهش، تحلیلی ـ تطبیقی ـ انتقادی می باشد. ابتدا سه رویکرد مذکور تبیین می شود و سپس بر اساس مؤلفه‏های اساسی تربیت اخلاقی مؤثر از دیدگاه علامه (معرفت، عواطف، عمل اخلاقی، حالات و ملکات اخلاقی، ایمان و تقوای الهی و جامعه صالح) مورد نقد قرار می گیرد. یافته‏ها نشان می دهد که هر یک از این رویکردها تنها بر جنبه خاصی از تربیت اخلاقی تأکید می کنند. در نتیجه رویکردهای مذکور تنها می‏توانند اخلاقی سکولار را که به اعتقاد علامه، علاوه بر تفاوت‏های اساسی با اخلاق دینی، ضمانت اجرایی هم ندارد، فراهم سازند.